ΑΟΘ - Κεφάλαιο 3

ΜΕΡΟΣ Β. Το ΚΟΣΤΟΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

1. Το κόστος Παραγωγής στη Βραχυχρόνια Περίοδο

Για την παραγωγή προϊόντων, η επιχείρηση χρησιμοποιεί παραγωγικούς συντελεστές. Για την απόκτηση τους καταβάλλει συνήθως χρήματα.

Το ύψος της δαπάνης αυτής εξαρτάται από την ποσότητα και τις τιμές των συντελεστών.

Συνεπώς, υπάρχει σχέση μεταξύ των παραγόμενων ποσοτήτων και των χρηματικών δαπανών της επιχείρησης. Τη σχέση αυτή την εκφράζει η ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΚΟΣΤΟΥΣ.

Το Συνολικό Κόστος (Total Cost - TC) της Επιχείρησης αναλύεται σε δύο κατηγορίες:

A) Μεταβλητό Κόστος (Variable Cost – VC): που αναφέρεται στις δαπάνες που καταβάλλονται για τους μεταβλητούς συντελεστές, δηλαδή γι’αυτούς των οποίων η ποσότητα μεταβάλλεται καθώς μεταβάλλεται η ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος. (π.χ. δαπάνες για μισθούς, πρώτες ύλες κτλ)

B) Σταθερό Κόστος (Fixed Cost – FC): που αναφέρεται στο κόστος που δεν μεταβάλλεται καθώς μεταβάλλεται η ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος και αφορά τις δαπάνες που καταβάλλονται για τους σταθερούς συντελεστές. (π.χ. ενοίκια, ασφάλιστρα κτλ).

TC=FC+VC

Παράδειγμα: Αν το σταθερό κόστος είναι 4000, ο εργατικός μισθός w=1000 και το κόστος των πρώτων υλών ανά μονάδα προϊόντος r=100 τότε:

Μεταβλητό Κόστος: VC=wL+rQ = 1000L+100Q
Σταθερό Κόστος: FC=4000
Συνολικό Κόστος: TC=FC+VC=4000+1000L+100Q

ΠΡΟΣΟΧΗ: Εδώ έχουμε ΔΥΟ μεταβλητούς Συντελεστές, την Εργασία (L) και τις πρώτες ύλες.
Αν είχαμε μόνο την Εργασία τότε το Μεταβλητό Κόστος είναι ίσο με VC=wL

2. Καμπύλες Κόστους στη Βραχυχρόνια Περίοδο

Καμπύλη Σταθερού Κόστος (1): Μία ευθεία γραμμή (μιας και δεν εξαρτάται από την παραγόμενη ποσότητα Q – Το FC επιβαρύνει την επιχείρηση ακόμα και όταν Q=0)

Καμπύλη Μεταβλητού Κόστους (2): Ξεκινά από την αρχή των αξόνων και ανέρχεται, καθώς αυξάνεται η ποσότητα του προϊόντος

Καμπύλη Συνολικού Κόστους (3): Το κάθετο άθροισμα (κοινώς προσθέτουμε το κόστος) των καμπυλών του Σταθερού και του Μεταβλητού κόστους.

3. Μέσο Κόστος

Μέσο Κόστος (ή κατά μονάδα προϊόντος κόστος): Ο λόγος του Κόστους προς την αντίστοιχη ποσότητα προϊόντος.

Αντίστοιχα λοιπόν έχουμε:

Μέσο Μεταβλητό Κόστος (Average Variable Cost): AVC=VC/Q
Μέσο Σταθερό Κόστος (Average Fixed Cost): AFC=FC/Q
Μέσο Συνολικό Κόστος (Average Cost): AΤC=TC/Q

Προφανώς λοιπόν: AΤC=AFC+AVC

Καμπύλη Μέσου Σταθερού Κόστους: Το Μέσο Σταθερό Κόστος μειώνεται συνεχώς όσο αυξάνεται η παραγωγή (αφού η ίδια δαπάνη επιμερίζεται σε περισσότερες μονάδες προϊόντος – τα 4000 που είχαμε πριν 4000/1>4000/2>4000/3 κοκ).

Καμπύλη Μέσου Μεταβλητού Κόστους: Στην αρχή μειώνεται και στη συνέχεια αυξάνεται. Αυτό οφείλεται στο Νόμο της Φθίνουσας ή μη ανάλογης απόδοσης (στην αρχή το προϊόν αυξάνεται με γρηγορότερο ρυθμό απ’ ό,τι το κόστος των μεταβλητών συντελεστών, με αποτέλεσμα το μέσο μεταβλητό κόστος να μειώνεται, ενώ στη συνέχεια ο ρυθμός αύξησης του προϊόντος γίνεται μικρότερος από τον ρυθμό αύξησης του κόστους των μεταβλητών συντελεστών, με αποτέλεσμα το μέσο μεταβλητό κόστος να αυξάνεται – SOS).

Καμπύλη Μέσου Συνολικού Κόστους: Στην αρχή επηρεάζεται κυρίως από το μέσο σταθερό κόστος, όμως καθώς η παραγωγή αυξάνεται επηρεάζεται κυρίως από το μέσο μεταβλητό κόστος και ακολουθεί την ίδια ανοδική πορεία με αυτό.

Οι καμπύλες του AVC και ATC στη βραχυχρόνια περίοδο έχουν το σχήμα του λατινικού γράμματος U, ως συνέπεια του νόμου της φθίνουσας απόδοσης.

4. Οριακό Κόστος

Το Οριακό Κόστος (Marginal Cost - MC) δείχνει το ρυθμό με τον οποίο μεταβάλλεται το συνολικό κόστος (ή το μεταβλητό κόστος), όταν μεταβάλλεται η παραγωγή κατά μία μονάδα.

MC=Δ(TC)/ΔQ

ή

MC=Δ(VC)/ΔQ

Καμπύλη Οριακού Κόστους: Αρχικά κατέρχεται, φτάνει σε ένα κατώτατο σημείο και στη συνέχεια ανέρχεται. (πάλι λόγω του Νόμου της Φθίνουσας Απόδοσης).

Το MC είναι σημαντικό μέγεθος για μια επιχείρηση, γιατί η απόφαση της επιχείρησης για αύξηση της παραγωγής της κατά μία μονάδα θα πρέπει να γίνει έπειτα από σύγκριση του κόστους αυτής της μονάδας (που είναι το Οριακό Κόστος), με το έσοδο από την πώληση αυτής της μονάδας.

Το MC μεταβάλλεται ως μέγεθος πιο έντονα από το AVC γιατί δεν επηρεάζεται από τις προηγούμενες μεταβολές του κόστους παραγωγής αλλά μόνο από την αύξηση του κόστους από την τελευταία μονάδα προϊόντος.

ΑΟΘ - Κεφάλαιο 3

H ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ

ΜΕΡΟΣ Α. ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗΣ

1. Η Έννοια της Παραγωγής και τα Χαρακτηριστικά της

Τα οικονομικά αγαθά είναι αποτέλεσμα της διαδικασίας της παραγωγής.

Παραγωγή: Η διαδικασία με την οποία οι διάφοροι παραγωγικοί συντελεστές μετατρέπονται (μετασχηματίζονται) σε αγαθά χρήσιμα για τον άνθρωπο.

Παραγωγική Διαδικασία
α. Συνειδητή προσπάθεια
β. αποτέλεσμα της: το Προϊόν

Χαρακτηριστικά Παραγωγικής Διαδικασίας:
(α) Συνειδητή προσπάθεια για κάποιο τελικό αποτέλεσμα (κοινώς τα προϊόντα δεν ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια…)
(β) Χρονική διάρκεια από τη στιγμή που θα χρησιμοποιηθούν οι παραγωγικοί συντελεστές μέχρι την παραγωγή του προϊόντος.
(γ) Τεχνολογική σχέση ανάμεσα στις ποσότητες των παραγωγικών συντελεστών και την ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος.

Παραδείγματα: Γεωργικό προϊόν, Βιομηχανικό προϊόν, Υπηρεσίες

2. Ο Χρονικός Ορίζοντας της Επιχείρησης

Τη διαδικασία της παραγωγής αναλαμβάνουν οι επιχειρήσεις.
Οι επιχειρήσεις αποφασίζουν για (α) το είδος και (β) για τις αναλογίες των συντελεστών που μπορούν να συνδυαστούν για την παραγωγή των διάφορων προϊόντων.
Στις αποφάσεις της επιχείρησης σημαντικός παράγοντας είναι ο χρόνος.

Βραχυχρόνια Περίοδος Παραγωγής: Το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο η επιχείρηση ΔΕΝ μπορεί να μεταβάλει την ποσότητα ενός ή περισσότερων συντελεστών που χρησιμοποιεί.
Άρα έχουμε
(Α) ΣΤΑΘΕΡΟΥΣ συντελεστές παραγωγής
Η ποσότητα τους δεν μπορεί να μεταβληθεί στη βραχυχρόνια περίοδο (συνήθως η γη και ο κεφαλαιουχικός εξοπλισμός)
(Β) ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΥΣ συντελεστές παραγωγής
Η ποσότητα τους μπορεί να αυξομειωθεί (π.χ. Εργασία, πρώτες ύλες κλπ)

Μακροχρόνια Περίοδος Παραγωγής: Το χρονικό διάστημα μέσα στο οποίο η επιχείρηση μπορεί να μεταβάλει τις ποσότητες όλων των παραγωγικών συντελεστών. Άρα όλοι οι παραγωγικοί συντελεστές είναι μεταβλητοί.

Οι έννοιες της βραχυχρόνιας και της μακροχρόνιας περιόδου ΔΕΝ αντιστοιχούν σε κάποια συγκεκριμένη ημερολογιακή περίοδο. Η διάκριση γίνεται με βάση τη ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ προσαρμοστικότητας των συντελεστών που χρησιμοποιεί η κάθε επιχείρηση και αυτό εξαρτάται κυρίως από (α) το αντικείμενο και (β) το μέγεθος της επιχείρησης.

3. Η συνάρτηση Παραγωγής Q=f(L,K)

Η συνάρτηση παραγωγής εκφράζει τη σχέση που συνδέει τη ΜΕΓΙΣΤΗ ποσότητα προϊόντος, που μπορεί να παραχθεί σε ορισμένο χρόνο, με συγκεκριμένες ποσότητες συντελεστών και με δεδομένη τεχνολογία.

Στη συνάρτηση παραγωγής διακρίνουμε:
(1) την τεχνολογική σχέση ανάμεσα στις ποσότητες των συντελεστών που χρησιμοποιούνται και στην ποσότητα του προϊόντος.

(2) επίσης διακρίνουμε την παραγωγική αποτελεσματικότητα που είναι η καλύτερη δυνατή, αφού επιδίωξη των επιχειρήσεων είναι η παραγωγή όσο το δυνατόν μεγαλύτερων ποσοτήτων προϊόντος, με σκοπό το μέγιστο κέρδος.

Συνάρτηση Παραγωγής: Q=f(L,K)
Q: Ποσότητα παραγόμενου προϊόντος (Συνολικό Προϊόν)
f: Συνάρτηση Παραγωγής (ο τρόπος μετασχηματισμού των συντελεστών παραγωγής)
L: Εργασία
K: Κεφάλαιο

4. Συνολικό Προϊόν

Συνολικό Προϊόν (Total Product, TP ή Q) είναι η ποσότητα του προϊόντος που παράγεται, όταν οι ποσότητες όλων των άλλων συντελεστών παραμένουν σταθερές και μεταβάλλεται μόνο η ποσότητα του συντελεστή που μας ενδιαφέρει (συνήθως της εργασίας L).

Καμπύλη Συνολικού Προϊόντος: Εκφράζει τη σχέση ανάμεσα στο συνολικό προϊόν και στην ποσότητα του μεταβλητού συντελεστή (συνήθως L) για κάθε δεδομένη χρονική περίοδο. (στην αρχή αυξάνεται με αύξοντα ρυθμό, μετά αυξάνεται με φθίνοντα ρυθμό, φτάνει στο μέγιστο σημείο της και έπειτα μειώνεται).

5. Μέσο και Οριακό Προϊόν

Μέσο Προϊόν (Average Product, AP) είναι ο λόγος του συνολικού προϊόντος προς τις μονάδες του μεταβλητού συντελεστή. AP=Q/L

Καμπύλη Μέσου Προϊόντος: Περιγράφει τη σχέση ανάμεσα στην ποσότητα της εργασίας και στο αντίστοιχο μέσο προϊόν. (στην αρχή αυξάνεται και έπειτα μειώνεται).

Οριακό Προϊόν (Marginal Product, MP) είναι η μεταβολή που επέρχεται στο συνολικό προϊόν, όταν μεταβάλλεται ο μεταβλητός συντελεστής κατά μία μονάδα.
ΜΡ=ΔQ/ΔL


Καμπύλη Οριακού Προϊόντος: Περιγράφει τη σχέση ανάμεσα στην ποσότητα της εργασίας και στο αντίστοιχο οριακό προϊόν. (στην αρχή αυξάνεται και έπειτα μειώνεται).

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το MP μετρά το ρυθμό μεταβολής του ΤΡ, εξαιτίας της προσθήκης κάθε φορά στην παραγωγή του τελευταίου εργάτη. (ΔΕΝ είναι το προϊόν που παράγει κάθε φορά ο συγκεκριμένος επιπλέον εργάτης, αλλά η μεταβολή που επέρχεται στις συνθήκες παραγωγής και συνεπώς στο συνολικό προϊόν, εξαιτίας της παρουσίας του επιπλέον εργάτη).

6. Ο Νόμος της Φθίνουσας ή Μη Ανάλογης Απόδοσης

Στην Βραχυχρόνια περίοδο παραγωγής, δηλαδή στην περίοδο που υπάρχει ένας τουλάχιστον σταθερός παραγωγικός συντελεστής, υπάρχει ένα σημείο μέχρι το οποίο η διαδοχική προσθήκη ίσων μονάδων του μεταβλητού συντελεστή (συνήθως της εργασίας) δίνει συνεχώς μεγαλύτερες αυξήσεις στο συνολικό προϊόν. Πέρα από το σημείο αυτό κάθε διαδοχική ίση αύξηση του μεταβλητού συντελεστή θα δίνει όλο και μικρότερες αυξήσεις στο συνολικό προϊόν, δηλαδή, το οριακό προϊόν (ΜΡ) του μεταβλητού συντελεστή αρχικά αυξάνεται και μετά μειώνεται.

i) Όταν το Οριακό Προϊόν μειώνεται, δεν αρχίζει συγχρόνως να μειώνεται το συνολικό προϊόν, Αντίθετα, συνεχίζει να αυξάνεται, αλλά με φθίνοντες ρυθμούς.

ii) Όταν ΜΡ=0 το ΤΡ παίρνει τη μέγιστη τιμή του.

iii) Η καμπύλη του οριακού προϊόντος τέμνει πάντοτε την καμπύλη του μέσου προϊόντος από πάνω προς τα κάτω στη μέγιστη τιμή του. (MP=maxAP)

iv) Οι μεταβολές του μέσου προϊόντος (ΑΡ) είναι μικρότερες από αυτές του οριακού προϊόντος (ΜΡ). Αυτό οφείλεται στο ότι το μέσο προϊόν ως μέσος όρος επηρεάζεται και από τις προηγούμενες μονάδες του μεταβλητού συντελεστή και του προϊόντος, ενώ το οριακό προϊόν μόνον από την τελευταία μεταβολή της εργασίας.

Ο Νόμος της Φθίνουσας Απόδοσης είναι μια εμπειρική διατύπωση που ισχύει για κάθε παραγωγική διαδικασία. Ο Νόμος αυτός ισχύει, επειδή μεταβάλλονται οι αναλογίες που υπάρχουν κάθε φορά ανάμεσα στους σταθερούς και μεταβλητούς συντελεστές.

7. Η Επίδραση της Μεταβολής της Τεχνολογίας στην Παραγωγή

Ο Νόμος της Φθίνουσας Απόδοσης ισχύει στη βραχυχρόνια περίοδο με δεδομένη και αμετάβλητη τεχνολογία.

Αν η τεχνολογία μεταβληθεί, τότε έχουμε μεταβολή και στη συνάρτηση παραγωγής.

Βελτίωση της Τεχνολογίας: Με τις ίδιες ποσότητες παραγωγικών συντελεστών αυξάνεται η παραγόμενη ποσότητα.

Χειροτέρευση της Τεχνολογίας: Με τις ίδιες ποσότητες παραγωγικών συντελεστών μειώνεται η παραγόμενη ποσότητα.

ΑΟΔΕ - Κεφάλαιο 2

ΜΕΡΟΣ Β

2.2.3 Λειτουργίες Οργάνωσης και Διοίκησης – Management

Αποτελεσματική Διοίκηση σημαίνει σωστή εκτέλεση των λειτουργιών της διοίκησης, οι οποίες (1) εκτελούνται καθημερινά σε μια επιχείρηση, (2) αλληλοεπηρεάζονται και (3) είναι πολύ δύσκολο να διαχωριστούν από έναν παρατηρητή που βρίσκεται έξω απ’ αυτή.

Λειτουργίες:
Προγραμματισμός

Οργάνωση

Διεύθυνση

Έλεγχος
Βασική λειτουργία της Διοίκησης των Επιχειρήσεων είναι και η λήψη αποφάσεων στις επιχειρήσεις!

Παραδείγματα: Κατάστημα, Σχολείο, Πολιτικά κόμματα.

Οι λειτουργίες Αναλυτικά:

Α. Προγραμματισμός

Ορισμός: Είναι η διαδικασία ή το σύστημα των ενεργειών με τις οποίες

(1) καθορίζονται οι στόχοι της επιχείρησης,

(2) προβλέπεται η εξέλιξη των μεταβλητών του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος της και

(3) προσδιορίζονται οι τρόποι, οι ενέργειες και τα μέσα με τα οποία θα επιτευχθούν οι στόχοι στο συγκεκριμένο περιβάλλον.

Είναι η σκέψη πριν τη δράση...

Ο προγραμματισμός επομένως περιλαμβάνει:

1. τον καθορισμός στόχων

2. τη διαμόρφωση στρατηγικών και πολιτικών

3. τα λειτουργικά προγράμματα δράσης.

Β. Οργάνωση

Ορισμός: Είναι ο ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ

(1) των δομών,

(2) των διαδικασιών και

(3) των κανόνων λειτουργίας ώστε να εξασφαλίζεται η αποτελεσματικότητα στην επιχείρηση.

Έτσι γίνεται σαφές:

α) ποιος είναι υπεύθυνος για την εφαρμογή μιας δράσης

β) ποιος είναι υπεύθυνος για την λήψη μιας απόφασης

γ) ποια είναι τα είδη των διαδικασιών και κανόνων, σύμφωνα με τα οποία επιλύονται τα προβλήματα σε έναν οργανισμό (π.χ. επιχείρηση, σχολείο).

Ορισμός (ΣΥΝΕΧΕΙΑ): Οργάνωση είναι η διαδικασία με την οποία το σύνολό των εργασιών που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων της επιχείρησης:

(1) ταξινομείται σε επιμέρους καθήκοντα

(2) κατανέμεται στα κατάλληλα στελέχη στα οποία (α) αναθέτονται οι σχετικές ευθύνες και (β) διαθέτονται οι κατάλληλοι πόροι.

Η λειτουργία αυτή είναι αναγκαία για την ύπαρξη ενός οργανισμού με συγκεκριμένη δομή και λειτουργική διάρθρωση (όπως η επιχείρηση που ασχολείται με παραγωγικές δραστηριότητες με σκοπό την επίτευξη κέρδους).

Η οργάνωση εκφράζεται συνήθως με:

α. Οργανόγραμμα

β. Καταμερισμό Εργασιών

γ. Εκχώρηση εξουσίας σε χαμηλότερα κλιμάκια διοίκησης

δ. Τμηματοποίηση των λειτουργιών.

Γ. Διεύθυνση

Ορισμός: Η Διεύθυνση αφορά τη σωστή διοίκηση του ανθρώπινου παράγοντα.

Είναι δηλαδή (1) η Καθοδήγηση, (2) Η ενθάρρυνση, και (3) η ενεργοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού της επιχείρησης για την καλύτερη επίτευξη των στόχων (μακροχρόνια και βραχυχρόνια).

Η λειτουργία της Διεύθυνσης ΞΕΠΕΡΝΑ τα όρια της απλής έκδοσης οδηγιών και εντολών από τα ανώτερα προς τα κατώτερα στελέχη της επιχείρησης.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ σημαίνει και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ μεταξύ των μελών μιας επιχείρησης.

Πολλά προβλήματα μέσα στην επιχείρηση δημιουργούνται από την έλλειψη επικοινωνίας.

Η Συνεχής πληροφόρηση που απαιτείται σήμερα για την εκτέλεση των βασικών δραστηριοτήτων μιας επιχείρησης καθιστά την επικοινωνία απαραίτητο εργαλείο της αποτελεσματικής διεύθυνσης. (βλέπε κεφ 1 - Λειτουργία Πληροφόρησης).

Η διαμόρφωση ΚΛΙΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ και ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ μεταξύ των στελεχών της επιχείρησης είναι πλέον απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή λειτουργία και ανάπτυξη τη, στο πλαίσιο του σκληρού ανταγωνισμού που αντιμετωπίζει.

Είναι ευθύνη της διεύθυνσης να ενεργοποιεί όλες τις ικανότητες των ανθρώπινων πόρων προς όφελος (α) της επιχείρησης, αλλά και (β) του ίδιου του στελέχους της επιχείρησης.

Δ. Έλεγχος

Ορισμός: Είναι η συστηματική παρακολούθηση των ενεργειών των διαφόρων μελών της επιχείρησης, για την

(1) ΕΞΑΚΡΙΒΩΣΗ και τη

(2) ΔΙΟΡΘΩΣΗ τυχόν αποκλίσεων από τους στόχους που έχουν τεθεί.

Η λειτουργία του ελέγχου δεν είναι ανεξάρτητη από τη λειτουργία του προγραμματισμού!!!

(οι λειτουργίες είναι ή θα πρέπει να είναι οργανικά δεμένες)

Η ανάπτυξη των κριτηρίων ελέγχου δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από τους στόχους που έχουν τεθεί κατά τη διαδικασία.

2.2.4 Οι συντελεστές του Managemen
(Προϋποθέσεις αποτελεσματικής άσκησης των λειτουργιών του management σε μία επιχείρηση ή έναν οργανισμό)

Αφού οι λειτουργίες του management ασκούνται από ανθρώπους, η αποτελεσματική άσκηση τους προϋποθέτει την ύπαρξη:

1) Γνώσεων (να ξέρει): [να γνωρίζουν: έννοιες, αρχές, μεθόδους, τεχνικές management και λειτουργιών του]

2) Διοικητικών ικανοτήτων (να μπορεί) [ η δυνατότητα των στελεχών να εφαρμόζουν τη γνώση του management στην πράξη]

3) Φιλοσοφίας ή κουλτούρας (να θέλει) [νοοτροπία των στελεχών ως προς την αναγκαιότητα του management]

4) Διοικητικών συστημάτων ή «εργαλείων» διοίκησης

Σύστημα Αμοιβών

Σύστημα αξιολόγησης της απόδοσης

Σύστημα ελέγχου του χρόνου εργασίας των εργαζομένων

Σύστημα προγραμματισμού

(Τα συστήματα αυτά σχεδιάζονται και αναπτύσσονται από ειδικούς συμβούλους και χρησιμοποιούνται από τα διοικητικά στελέχη).

2.2.5 Χρησιμότητα και Καθολική Εφαρμογή του Management

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

Η χρησιμότητα της εφαρμογής της Οργάνωσης και διοίκησης σε όλες τις μορφές οργανώσεων είναι δεδομένη και διαμορφώνεται ανάλογα με (1) τους στόχους, (2) τη μορφή και (3) τον προορισμό της καθεμιάς.

Όλες όμως (οι μορφές οργάνωσης) έχουν ως ΚΟΙΝΟ προσανατολισμό την επιδίωξη της ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

(επίτευξη των στόχων με το μικρότερο δυνατό κόστος – Συνδυασμός ορισμού αποτελεσματικότητας και Βασικής Οικονομικής Αρχής)

Για παράδειγμα:

Ι. Οικογένεια: Πέρα από τις βασικές επιδιώξεις και προορισμούς της, επιδιώκει την καλύτερη ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ στα μέλη της, πραγματοποιώντας τις μικρότερες δυνατόν θυσίες.

ΙΙ. Συνδικαλιστικός σύλλογος: Επιδιώκει την επίτευξη των στόχων του με τις μικρότερες δυνατές θυσίες (το βιβλίο δεν μας λέει ούτε τους στόχους ούτε τις θυσίες...)

ΙΙΙ. Ιδιωτική επιχείρηση: Κύριος Σκοπός = Η επίτευξη Κέρδους και ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ την καλύτερη σχέση ωφέλειας – κόστους)

Στον βαθμό επομένως που κάθε κοινωνική οργάνωση επιδιώκει την αποτελεσματικότητα, το management είναι αναγκαίο, αφού εξ ορισμού αποτελεί το σύνολο των ενεργειών μέσω των οποίων χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά οι διαθέσιμοι πόροι...

(απαιτείται προγραμματισμός, οργάνωση, διεύθυνση και έλεγχος)

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ του ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ

Α. ΜΕΤΑΞΥ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

Οι λειτουργίες του management δεν μπορεί να παίρνουν την ίδια μορφή και να εφαρμοστούν με τον ίδιο τρόπο

(1) σε μία οικογένεια

(2) σε ένα συνδικαλιστικό σύλλογο

(3) σε μια πολυεθνική

(4) σε μια μικρή επιχείρηση

(5) σε ένα δημόσιο οργανισμό

(6) σε ένα ιδιωτικό οργανισμό

Κάθε περίπτωση εμφανίζει ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ και ΑΠΑΙΤΕΙ ξεχωριστή εφαρμογή της γνώσης του management.

Τα Βασικά στοιχεία, δηλαδή (α) Οι Θεωρίες, (β) οι Έννοιες και (γ) οι αρχές (ΘΕΑ) έχουν γενική ισχύ και καθολική εφαρμογή.

Β. ΜΕΤΑΞΥ ΧΩΡΩΝ

Ένας άλλος προβληματισμός θα μπορούσε να υπάρξει ως προς τον τρόπο ανάπτυξης του μάνατζμεντ σε χώρες με διαφορετικές:

α) πολιτιστικές

β) κοινωνικές

γ) οικονομικές

δ) τεχνολογικές ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ

Η απάντηση πάλι είναι ότι οι Βασικές έννοιες και αρχές του Management ισχύουν σε ΟΛΕΣ τις χώρες.
Τα στοιχεία που χρειάζονται προσαρμογή είναι

(1) οι ΜΕΘΟΔΟΙ

(2) οι ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ και

(3) οι ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ώστε να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της κάθε χώρας.